Opis
Calperos 1000, 400 mg jonów wapnia, kapsułki twarde, 100 szt
Calperos 1000 to produkt leczniczy będący źródłem zjonizowanego wapnia, do stosowania w stanach zwiększonego zapotrzebowania, osteoporozie, po złamaniach, wspomagająco w alergii.
Skład
Substancją czynną jest: węglan wapnia (Calcii carbonas).
1 kapsułka twarda zawiera 1000 mg węglanu wapnia, czyli 400 mg jonów wapnia.
Substancje pomocnicze: stearynian magnezu, talk; kapsułka żelatynowa: tytanu dwutlenek (E 171), indygotyna (E 132), żelatyna.
Dawkowanie
Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak opisano to w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty.
Lek do stosowania doustnego.
Lek stosować podczas posiłku.
Dorośli: 1 kapsułka (400 mg wapnia) 1-3 razy na dobę. Nie należy stosować więcej niż 1200 mg jonów wapniowych, czyli 3 kapsułek Calperos 1000.
Działanie
Calperos 1000 zawiera wapń w postaci węglanu, który uczestniczy w procesie mineralizacji kości. Bierze również udział w przewodnictwie nerwowym, kurczliwości mięśni (w tym sercowego). Uczestniczy w procesie krzepnięcia, zmniejsza przepuszczalność ścian naczyń (wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwobrzękowe, przeciwalergiczne).
Wskazania
stany zwiększonego zapotrzebowania na wapń: okres intensywnego wzrostu u dzieci i młodzieży oraz w przebiegu ciąży i podczas laktacji;
nieprawidłowe żywienie produktami ubogimi w wapń;
zaburzenia wchłaniania zwrotnego wapnia z kanalików nerkowych;
zmniejszone stężenie wapnia we krwi z podwyższonym stężeniem fosforu u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, poddawanych dializom i zapobieganie wzmożonej pobudliwości nerwowo-mięśniowej;
profilaktycznie w zapobieganiu i uzupełniająco w kompleksowym leczeniu osteoporozy;
stany po długotrwałym unieruchomieniu i okres rekonwalescencji po złamaniach kości;
wspomagająco w leczeniu przeziębień i chorób alergicznych.
Przeciwwskazania
Kiedy nie stosować leku Calperos 1000:
w przypadku uczulenia na substancję czynną - węglan wapnia lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
w przypadku zwiększonego stężenia wapnia we krwi i nadmiernego wydalania wapnia w moczu (zjawisko to towarzyszy w nadczynności tarczycy, przytarczyc, przedawkowaniu witaminy D, nowotworom odwapniejących, ciężkiej niewydolności nerek nie leczonej dializami),
w przypadku kamicy nerkowej,
jeśli pacjent przyjmuje glikozydy nasercowe,
występuje ciężka hiperkalcuria (nadmierne wydalanie wapnia z moczem).
